Waarom zeg je ja terwijl je nee voelt?
De uitdaging van 50-plus vrouwen in de sandwichgeneratie.
We zeggen ja tegen onze kinderen, ja tegen onze ouders, ja tegen onze partner, collega’s en vrienden. Maar diep van binnen voelen we vaak nee. Nee, ik kan niet nog een taak op me nemen. Nee, ik wil even tijd voor mezelf. Nee, mijn energie is op. Maar toch zeggen we ja. Waarom?
De druk van de sandwichgeneratie
Als 50-plus vrouw zit je je vaak in de sandwichgeneratie: je zorgt voor je opgroeiende of volwassen kinderen terwijl je ook steeds meer verantwoordelijkheden krijgt voor je ouder wordende ouders. Ondertussen draait je eigen leven gewoon door: werk, relatie, sociale verplichtingen en misschien zelfs kleinkinderen. Het voelt alsof je alle ballen in de lucht moet houden, en het moeilijkste is dat iedereen iets van je verwacht.
De kracht (en valkuil) van zorgzaamheid
Zorgzaamheid is een eigenschap die bij veel vrouwen te zien is. We willen anderen helpen, ondersteunen en het gevoel geven dat ze op ons kunnen rekenen. Dat is een prachtige eigenschap, maar het kan ook een valkuil zijn. We cijferen onszelf weg, omdat we bang zijn om egoïstisch te lijken. Maar is het egoïstisch om goed voor jezelf te zorgen?
Werk: een extra laag van druk
Naast alle privéverantwoordelijkheden komt vaak ook werk om de hoek kijken. Veel 50-plus vrouwen combineren een baan met hun zorgtaken, wat extra druk met zich meebrengt. Ze willen professioneel blijven presteren, maar voelen zich ook schuldig als ze tijd nodig hebben voor hun gezin of zichzelf. De verwachtingen op de werkvloer veranderen niet omdat je privéleven complexer wordt.
De praktijk:
Op je werk heb je een belangrijke deadline, je vader heeft een doktersafspraak waar hij hulp bij nodig heeft en je partner wil wel weer eens samen sporten.
Je eerste instinct is alles regelen. Pas later die avond, uitgeput op de bank, besef je dat je jezelf compleet hebt genegeerd. Je energie was op om nog iets voor jezelf te doen. En je voelt je mogelijk schuldig omdat je nergens écht aanwezig bent geweest.
De angst voor afwijzing en schuldgevoelens
Veel vrouwen zeggen ja uit angst voor afwijzing of schuldgevoelens. Wat als je je moeder niet helpt met haar boodschappen? Wat als je nee zegt tegen dat extra project op het werk? Wat als je je vriendin niet steunt op een moeilijke dag? We vrezen dat we teleurstellen, dat we minder ‘goed genoeg’ zijn als we grenzen stellen. Maar in werkelijkheid verliezen we onszelf als we altijd maar ja zeggen.
Hoe leer je nee zeggen zonder schuldgevoel?
Word je bewust van je automatische ja-reactie – Sta stil bij waarom je ja zegt. Is het uit gewoonte, schuldgevoel of echte bereidheid?
Stel prioriteiten – Wat is op dit moment echt belangrijk voor jou? Waar word jij gelukkig van?
Agenda beheer - plan tijd voor jezelf in, voordat je het weet is de agenda weer gevuld.
Gebruik empathisch nee-zeggen – Zeg bijvoorbeeld: ‘Ik zou je graag helpen, maar ik heb daar op dit moment geen ruimte voor.’
Omarm zelfzorg – Goed voor jezelf zorgen betekent niet dat je anderen in de steek laat. Het betekent dat je er straks sterker voor ze kunt zijn.
Durf hulp te vragen – Je hoeft niet alles alleen te doen. Vraag om steun bij je partner, kinderen of vrienden.
Conclusie: Ja zeggen tegen jezelf
De belangrijkste persoon tegen wie je ja moet zeggen, ben jijzelf. Je bent niet alleen moeder, dochter, partner of werknemer – je bent ook een individu met eigen verlangens en behoeften. Door bewuster nee te zeggen, maak je ruimte voor de dingen die er echt toe doen. En misschien wel het mooiste: als jij jezelf toestaat om te kiezen voor wat jij nodig hebt, geef je anderen in jouw omgeving ook de vrijheid om hetzelfde te doen.
Jolanda
Comments